Krhkost keramike predstavlja problem sa spajanjem na lijevanu metalnu konstrukciju protetskog rada. Bitan faktor u uspostavljanju veze izmeđeu ove dvije komponente je usklađivanje koeficijenata toplinske istezljivosti legure i keramike. Nastanak oksidnog sloja na površini metalnog odljeva predstavlja važan faktor u ostvarivanju čvrstoće veze između metala i keramike.
Pri tome oksidacijski postupak može biti namjerno proveden prije pečenja keramike ili legura može oksidirati tokom ciklusa pečenja. U svakom slučaju poželjno je da keramika dođe u kontakt sa slojem oksida a ne sa površinom odljeva. Upravo zbog oksidnog sloja postoji hemijska veza keramike sa metalom iako se često spominje i mikromehanička veza koju ne treba zanemariti. Dugovječnost metal-keramičkih radova direktno zavisi od kvaliteta veze keramike i metala.
U skladu s tim zahtjevima povećala se upotreba neplemenitih legura u stomatološkoj protetici zbog dobrih mehaničkih svojstava i njihove niske cijene.
