U mnogim slučajevima izmjenjeni anatomski pripoj plika i frenuluma usana i jezika mogu otežati nošenje mobilnih protetskih nadoknada. Postoji čitav niz manje ili više jednostavnih hirurških zahvata koji se vrše u lokalnoj anesteziji, sa ciljem da se postojeće nepravilnosti na mekim tkivima uklone. Ovi zahvati mogu biti u vidu jednostavnih ekscizija tih nepravilnosti ili se one koriguju, tj, neutrališu odgovarajućom “V-Y” ili “Z” plastikom.
Svim ovim hirurškim postupcima se eliminišu faktori koji su smanjivali stabilnost proteze.
Pokretan alveolarni greben – se hirurški otklanja (koriguje) samo u slučajevima kada je visina preostalog koštanog djela alveolarnog grebena dovoljna da omogući kasnije protetsko zbrinjavanje. U operativnom toku radi se horizontalna uzdužna klinasta ekscizija tkiva u predjelu labavog djela. Rez ide u dubinu do kosti, čime nastaje klinasti defekt koji se zatim jednostavno ušije. Po pravilu, najćešće se korekcija pokretnog alveolarnog grebena kombinuje sa vestibuloplastikom koja se može učiniti u istom ili drugom aktu.
Protetska hiperplazija sluzokože – je promjena koja, ako je izražena u većem stepenu, takođe zahtjeva operativno liječenje. Međutim, zbog inflamatornih promjena, liječenje se obavlja u dvije faze. U prvoj, pacijentu se zabranjuje nošenje proteze i ordiniraju se blagi antiseptički rastvori ili čajevi za ispiranje usta u toku 10-15 dana. Nakon toga, pošto nestanu znaci zapaljenja, promjena se obično smanji za 30-50 odsto od svoje prvobitne veličine. U drugoj, operativnoj fazi liječenja radi se ekscizija do u zdravo hiperplastične promjene na sluzokoži. Nastali defekt se, ako je uži, direktno suturira ukoliko se time ne smanjuje dubina forniksa. Veći, širi defekti se rekonstruišu kožnim ili sluzokožnim transplantatima, liofilizovanom durom ili lokalnim režnjevima sluzokože.
Fibromatoza tubera (simetričnio fibromi) – Hirurški zahvat kod ove nepravilnosti ima za cilj da smanji uvećanje tubera po visini i širini. Iz tih razloga, rez se čini na alveolarnom grebenu tubera maksile u obliku elipse u sagitalnom pravcu. Nakon toga se radi klinasta ekscizija u dubinu do kosti. Takođe se uklanjaju i susjedna submukozna vezivna tkiva. Potom se čini sutura po prethodnom rezu. Na ovaj način postignut je željeni efekat, tj, smanjenje tubera po širini i visini, što omogućava izradu korektnih protetskih nadoknada.
Izvor: Maksilofacijalna hirurgija,urednik Prof. dr M. Gavrić
